Drie jaar geleden gooide ik het roer om. In het begin met knikkende knieën, maar uiteindelijk met volle overtuiging maakte ik een gijp en heb de wind weer volop in de zeilen gekregen. Ik schreef toen onderstaande blog, die nog steeds van toepassing blijft.
Ik had een prima ambtenarenbaan, maar het bleef knagen. En juist de projecten die mijn creativiteit vereisten, zoals het schrijven van de corporate story van mijn afdeling, bevestigden dat het tijd was om mijn hart te volgen. Het succes van die projecten op werk gaven mij de moed om te doen wat ik al heel lang wilde: de studiebanken weer in. Ik had al een master in Literary Studies achter de rug, omdat verhalen mij fascineren. Nu werd het tijd om illustraties de beurt te geven. Woord en beeld, samen sterk. Vandaar de keuze voor de studie Beeldverhaal aan de Luca School of Arts in Brussel. Op dag één kwam ik deze tekst tegen op een grote tekentafel in ons atelier. Juist!
Tekst gaat door onder de afbeelding.
En nu, ondertussen drie jaar later, kan ik met nog meer zekerheid zeggen: darn wat een freakin’ goede keuze was dat! Ik heb veel geleerd, vaak gevallen en weer opgestaan. Nooit had ik zoveel geleerd als ik in mijn eentje was blijven doormodderen (ook leuk en leerzaam) met een inspirerende omgeving en motiverende medestudenten.
Mijn studie heb ik een jaar geleden afgerond, begon voor mezelf en ging deeltijd aan de slag voor onze krijgsmacht. Studio Manoschi is nu een begrip. Dat verdient ook een nieuwe website. Tijd om eens te laten zien wat ik allemaal gedaan heb en wat de toekomst brengt.